Lata 80-te – rewolucja „Władysławowska”
W XX wieku doszło do wielu zmian, które w istotny sposób wpłynęły na współczesny kształt pielgrzymki 
żywieckiej. Można je podzielić na dwie kategorie: zmiany „techniczne” i zmiany organizacyjne.
Jeżeli chodzi o zmiany techniczne, to przebiegały one podobnie jak na innych pielgrzymkach. Jeszcze długo po wojnie bagaże pielgrzymów przewoziły furmanki. Dopiero później zaczęto wynajmować samochody ciężarowe, co w czasach komunistycznych, nie zawsze było łatwe. Pojawiło się również przenośne nagłośnienie.
Jednak na
jistotniejsze zmiany, które spotkały pielgrzymkę żywiecką, to rewolucyjne zmiany organizacyjne. Rozpoczął je w roku 1983 ksiądz Władysław Szymoniak – długoletni kierownik pielgrzymki, wikariusz parafii Narodzenia NMP. Ksiądz Szymoniak zaproponował księdzu proboszczowi Władysławowi Fidelusowi, aby dokonać zmiany terminu pielgrzymki.
Do lat 80 wychodziła ona w dniu 1 września, co skutecznie uniemożliwiało młodzieży 
udział w niej. Postanowiono więc, że pielgrzymka będzie się rozpoczynać 26 sierpnia w święto Matki Boskiej Częstochowskiej. O tym, że była to zmiana na prawdę rewolucyjna, świadczy fakt, że jeszcze przez kilka następnych lat, grupa ultrakonserwatywnych pielgrzymów bojkotowała nowy termin i organizowała własną pielgrzymkę 1 września!
Z c
zasem okazało się, że zmiana terminu była strzałem w dziesiątkę. Z roku na rok pielgrzymka stawała się coraz liczniejsza. Sprzyjały też temu okoliczności – kolejne pielgrzymki papieskie i panujący wówczas klimat społeczny.Na początku lat 90-tych, w ostatniej pielgrzymce prowadzonej przez księdza Władysława Szymoniaka, brała udział rekordowa liczba uczestników – ponad 2000.
Inteligencja „kontratakuje”
Trasa pielgrzymki pozostawała niezmienna i pokrywała się z trasą pokonywaną obecnie przez Grupę 2. Wśród licznej rzeszy pielgrzymów znalazło się kilka osób związanych ze środowiskiem żywieckiego Klubu Inteligencji Katolickiej. Zdecydowali oni zrezygnować z przejazdów koleją i pokonać całą drogę pieszo. Niestety utworzenie drugiej grupy było wówczas, z różnych względów, niemożliwe. Mimo to, w 1985 roku, siedmiu zapaleńców postanowiło wyjść z Żywca 23 sierpnia i przez trzy dni przejść do Myszkowa zatrzymując się na noclegi w Bielanach, Jaworznie Szczakowej i Siewierzu. 26 sierpnia połączyli się oni w Myszkowie z całą grupą. Później przez trzy kolejne dni pielgrzymowali wspólnie do Leśniowa, Świętej Anny i Gidel. 29 sierpnia „grupa piesza” wyszła z Gidel o 3 rano i poszła do Częstochowy. Około godziny 13, po pokonaniu około 33 km, spotkali się oni ponownie z „grupą tradycyjną”, która odcinek z Kłomnic do Częstochowy pokonuje koleją.
W ten sposób w roku 1985, pielgrzymka żywiecka ponownie stała się pielgrzymką pieszą w pełnym zakresie. W kolejnych latach ilość uczestników „grupy pieszej” systematycznie wzrastała. W 1986 roku było ich około 20, w 1987 ponad 30, w 1988 około 50. Trasa pozostawała zasadniczo niezmieniona i „przeplatała” się z trasą „grupy tradycyjnej”.
Ksiądz Jan Duraj
Kolejnym spiritus movens zmian na pielgrzymce żywieckiej, był nowy długoletni kierownik pielgrzymki – ks. Jan Duraj. To z jego inicjatywy „grupa piesza” usamodzielniła się – w roku 1990 ustalono zupełnie nową trasę. Odtąd obydwie grupy łączą się dopiero na Alejach NMP w Częstochowie.Wyjątek stanowił rok 1991, kiedy to, z okazji VI Światowego Dnia Młodzieży, „grupa piesza” wyruszyła do Częstochowy w pierwszej połowie sierpnia, a „grupa tradycyjna” pod koniec sierpnia.
Trasa Grupy 1 nie jest najkrótszą drogą z Żywca do Częstochowy. Postanowiono minąć lekkim łukiem zatłoczone śląskie drogi. Niezmiennie w pierwszym dniu Grupa ta zatrzymywała się na nocleg w Wieprzu koło Andrychowa, gdzie mieszkańcy co roku gotują jej wspaniałe, serdeczne przyjęcie. Miejsce noclegu w drugim dniu zmieniało się kilka razy – w różnych latach była to Płaza, Bolęcin, a ostatnio Alwernia.
Dzień trzeci, to tradycyjnie nocleg w Żuradzie pod Olkuszem. W kolejnych dniach zatrzymywano się w różnych latach w różnych miejscowościach: Kromołowie, Bzowie, Włodowicach, Leśniowie, Biskupicach, Olsztynie. Zmieniał się też termin wyjścia Grupy 1 z 24 na 23 sierpnia. Trasa w dalszym ciągu podlega okresowym modyfikacjom. Ustalenie optymalnej drogi nie jest łatwe ze względu na wielość czynników jakie trzeba wziąć pod uwagę (długość i stopień trudności odcinków, baza noclegowa, zaopatrzenie, natężenie ruchu na drogach, wytyczne Policji itp.)
